Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

 

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) η Unicef επισημαίνει ότι τα κορίτσια αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα εμπόδια για να πάνε στο σχολείο, βιώνουν τη βία και την κακοποίηση από κοντινά τους πρόσωπα, ζουν με τις συνέπειες επιβλαβών πρακτικών όπως ο ακρωτηριασμός των γεννητικών τους οργάνων ή των γάμων σε παιδική ηλικία και άλλες σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους.

Συγκεκριμένα, τα κορίτσια στην εφηβεία, που αντιπροσωπεύουν σήμερα σχεδόν τις δύο στις τρεις νέες μολύνσεις HIV στην ηλικιακή ομάδα τους, πρέπει να προσεγγιστούν με επιλογές για πρόληψη και θεραπεία.

Σήμερα, 32 εκατομμύρια κορίτσια είναι εκτός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και 29 εκατομμύρια εκτός του χαμηλότερου επιπέδου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

•Στα τρία τέταρτα των χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος με διαθέσιμα στοιχεία, πάνω από μία στις πέντε έφηβες έχουν βιώσει τη βία από το σύντροφό τους κατά τους τελευταίους 12 μήνες.

•Η αυτοκτονία είναι η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ εφήβων κοριτσιών ηλικίας 15-19 ετών σε παγκόσμιο επίπεδο, με τα υψηλότερα ποσοστά στη Νοτιοανατολική Ασία (ένας στους έξι θανάτους εφήβων κοριτσιών).

•Σε παγκόσμιο επίπεδο, σχεδόν οι μισές (47%) γυναίκες θύματα ανθρωποκτονίας όλων των ηλικιών, σκοτώνονται από μέλη της οικογένειας ή συντρόφους τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες είναι 6%.

•Περίπου ένα στα τρία κορίτσια ηλικίας 15-19 ετών σήμερα έχουν υποστεί ακρωτηριασμό/αποκοπή των γεννητικών τους οργάνων, στις χώρες όπου εξακολουθεί να ασκείται αυτή η πρακτική. Συνολικά, περίπου 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες σε όλο τον κόσμο, ήδη ζουν με τις βλάβες που προκαλεί αυτή η πρακτική.

•Στην υποσαχάρια Αφρική, την περιοχή που πλήττεται περισσότερο από τον ιό HIV, τρεις στις τέσσερις νέες μολύνσεις μεταξύ εφήβων ηλικίας 15-19 ετών, είναι σε κορίτσια. Διαφήμιση Παγκοσμίως, σχεδόν 750 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια που ζουν σήμερα, παντρεύτηκαν πριν τα 18α γενέθλιά τους. Αν και υπήρξε μια μείωση στους γάμους σε παιδική ηλικία σε παγκόσμιο επίπεδο, η πρόοδος δεν υπήρξε δίκαιη, υψηλά ποσοστά εξακολουθούν να υφίστανται μεταξύ των φτωχότερων, ενώ οι μειώσεις έχουν περιοριστεί μεταξύ των πλουσιότερων.

Στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, πάνω από μία στις τέσσερις νεαρές γυναίκες ηλικίας 20-24 ετών - περίπου 12 εκατομμύρια γυναίκες - γέννησαν πριν τα 18 τους χρόνια.

ΚΟΙΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ
Ε.Ε.Τ.Ε.Μ
Βασικός κανόνας για την λειτουργία των συλλογικών οργάνων είναι η αποδοχή και η... πιστή τήρηση των κανόνων της Δημοκρατίας. Η μακρόχρονη πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Χώρα μας έχει διαμορφώσει τους κανόνες που πρέπει να διέπουν τη σχέση μεταξύ των ατόμων ή ομάδων (παρατάξεις) μέσα σε κάθε οργανωμένο σύνολο, είτε αυτό έχει κοινωνική, αυτοδιοικητική, συνδικαλιστική, επαγγελματική, επιστημονική ή άλλη αναφορά. Τα συλλογικά όργανα που έχουν επιστημονική αναφορά υποχρεούνται να εφαρμόσουν τους παρακάτω κανόνες:
• Οφείλουν και πρέπει να είναι ανεπηρέαστα από την κεντρική εξουσία και να
εκφράζουν τις πραγματικές ανάγκες των μελών τους.
• Οφείλουν και πρέπει να διασφαλίζουν την απρόσκοπτη εκπροσώπηση όλων
των παρατάξεων.
• Οφείλουν και πρέπει να ενισχύουν τη συμμετοχή όλων των εκλεγμένων στη
διαμόρφωση του διαλόγου που αφορά το παρόν και το μέλλον του κλάδου σε
πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο.
• Οφείλουν και πρέπει να συγκροτούν Διοικητικά Συμβούλια και εποπτικά όργανα,
στα οποία θα έχουν «δυνατότητα εκπροσώπησης» όλες οι παρατάξεις που έχουν
εκλεγεί.
• Οφείλουν και πρέπει να ενεργούν με διαφάνεια, προάγοντας τις θέσεις του
οργάνου και ισχυροποιώντας το θεσμικό του ρόλο. Δυστυχώς, όταν αυτοί οι κανόνες δεν τηρούνται από τις πλειοψηφίες, τα υπόλοιπα μέλη οφείλουν να προβούν σε δημόσια καταγγελία και εάν δεν συμβάλουν στην εφαρμογή των Δημοκρατικών κανόνων τότε, η αποχώρηση και μη αναγνώριση του οποιουδήποτε αποτελέσματος αποτελεί μονόδρομο. Οι παρατάξεις που υπογράφουμε το κείμενο, είναι γνωστό, ότι διαφωνούμε κάθετα και ριζικά σε μια σειρά πολιτικά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά ζητήματα, συμφωνούμε όμως, ότι κάθε περαιτέρω συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες της Ε.Ε.Τ.Ε.Μ. αποτελεί προσβολή στις αρχές της Δημοκρατίας και αδιαφορία για την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη των συναδέλφων.
Συμφωνούμε επίσης, ότι η συνέχιση της εφαρμοζόμενης πολιτικής από τη Διοίκηση της Ένωσης, οδηγεί τον Κλάδο σε επαναλαμβανόμενες ήττες και σε καμία περίπτωση δεν συμβάλει στην προώθηση και επίλυση των προβλημάτων των Μηχανικών Τ.Ε.

ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ Κ.Δ.Ε ΕΕΤΕΜ
ΔΑΚΕ Μηχανικών Τ.Ε Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση

6 Μαρτίου ημέρα κατά της σχολικής βίας και εκφοβισμού

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες. Ένα σημείο το οποίο χρήζει διευκρίνισης είναι ότι όλες οι μορφές μαθητικής επιθετικότητας δεν αποτελούν εκφάνσεις του σχολικού εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο. Η επιθετικότητα, η οποία αποτελεί οικουμενικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, δεν στοχεύει πάντα στην εμπρόθετη και επαναλαμβανόμενη τρομοκράτηση των «αδύναμων» και συνεπώς δεν αποτελεί σε όλες τις περιπτώσεις μορφή εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, η έκφραση επιθετικότητας στα πλαίσια κάποιου παιχνιδιού εξαιτίας μιας διαφωνίας, δεν αποτελεί αναγκαστικά μορφή εκφοβισμού.   Επίσης, η επιθετικότητα μπορεί να μετασχηματιστεί σε μορφές συμπεριφοράς κοινωνικά αποδεκτές, όπως είναι η διεκδικητικότητα, η πρωτοβουλία, το θάρρος της γνώμης, η δημιουργικότητα, η επιθυμία για μάθηση. Στις περιπτώσεις του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο, η επιθετικότητα και η δύναμη (σωματική, ψυχολογική ή κοινωνική) διαστρεβλώνονται, γίνονται μέσο επιβολής και μάλιστα ένας τρόπος συσχέτισης με τους άλλους σε δυαδικό και ομαδικό επίπεδο. Οι άνθρωποι που ασκούν εκφοβισμό (bullying) μπορεί να έχουν ελλιπές δέσιμο με την οικογένειά τους, αναποτελεσματική πειθαρχία από κυρίαρχο ενήλικα ή και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες που προκαλούν την διαταραχή της προσωπικότητάς τους (όπως μια αγχωτική ζωή στο σπίτι ή και εχθρικά αδέλφια). Γενικά, το bullying ασκείται από τον δυνατότερο προς τον πιο αδύναμο ή τον «διαφορετικό» αλλά μπορεί και να εξασκείται και ειδικότερα προς την:
Εθνικότητα (εθνικά μίση)

Κοινωνική τάξη (πλούσιοι ή φτωχοί)

Εμφάνιση (αρσενική για γυναίκα, θηλυκή για άνδρα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κλπ.)

Θρησκεία (αλλόθρησκος, αγνωστικός, άθεος ή άθρησκος)

Ράτσα (ρατσισμός - σε χρώμα ή φυλή)

Φύλο (αρσενικό ή θηλυκό)

Σεξουαλική τάση (ομοφυλοφιλική)

Συμπεριφορά (Εξαιρετικά ευγενική, μορφωμένη, καλλιτεχνική κτλ.)

Γλώσσα του σώματος (θηλυπρεπείς κίνηση στον άνδρα ή μη δυναμική παρουσία)

Προσωπικότητα (αδύναμη ή μη διεκδικητική)

Παρελθόν (κάποιο συμβάν που έχει στιγματίσει στο παρελθόν)

Μέγεθος (μικρόσωμη, παχύσαρκη ή καχεκτική εμφάνιση)

Δύναμη (σωματικά αδύναμοι)

με σκοπό: Την ενίσχυση αυτοεκτίμησης του επιτιθέμενου

Την αίσθηση εξουσίας (εξευτελίζοντας τρίτους)

Επειδή και οι ίδιοι έχουν πέσει θύμα bullying (στην προσπάθεια να βρουν τη θέση τους στην «αγέλη») και τώρα ανταποδίδουν σε οποιονδήποτε.

Η λύση του προβλήματος :

Χρειαζόμαστε επιμόρφωση των δασκάλων στο θέμα του bullying και αύξηση της επίβλεψης του σχολικού χώρου για σημάδια αυτού.

Τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται και να ευαισθητοποιούνται για τον ορισμό και τις μορφές της ενδοσχολικής βίας και του bullying και να γνωρίζουν γιατί αυτά δεν είναι αποδεκτά. Πρέπει να συμμετάσχουν ενεργά στο σχολείο για την πρόληψη και την αντιμετώπιση ενάντια στο bullying. Π.χ. στην περίπτωση που εντοπίσουν τέτοια συμπεριφορά, να αναζητήσουν την παροχή βοήθειας από δασκάλους για την επίλυση των πιέσεων που δέχονται οι ίδιοι ή και συμμαθητές τους και που θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε πιο βίαιες συγκρούσεις.

Ο βαθμός εμπλοκής του καθενός στην αντιμετώπιση του bullying σε σχολικό επίπεδο, σχετίζεται τόσο με την ιδιότητά του, όσο και με τη συχνότητα και την ένταση του κάθε περιστατικού.

Ο ρόλος και η ευθύνη του διευθυντή του σχολείου, του δασκάλου, των συμμαθητών και των γονιών είναι διαφορετικός.