Παγκόσμια Ημέρα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία 2016

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) έχει καθιερώσει την 28η Απριλίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», με στόχο την επικέντρωση του διεθνούς ενδιαφέροντος στα θέματα πρόληψης ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών και προαγωγής της υγείας στους χώρους εργασίας σε όλο τον κόσμο. Στις μέρες μας οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σημαντικές αλλαγές στην οργάνωση της εργασίας και τις εργασιακές σχέσεις, ενώ βρίσκονται υπό μεγαλύτερη πίεση προκειμένου να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της τρέχουσας εργασιακής πραγματικότητας. Η εργασία χαρακτηρίζεται πλέον κατά πολύ από γρήγορους ρυθμούς επικοινωνίας και υψηλά επίπεδα ανταγωνισμού, δηλαδή παράγοντες που καθιστούν δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στον εργασιακό βίο και την προσωπική ζωή των εργαζόμενων.

Ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι που απορρέουν από παράγοντες όπως ο αυξημένος ανταγωνισμός, οι υψηλές απαιτήσεις των εργοδοτών για αποδοτικότητα, καθώς και η επιμήκυνση του ωραρίου εργασίας συνεισφέρουν στην διαμόρφωση εργασιακών χώρων που προκαλούν άγχος. Επιπρόσθετα, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης των τελευταίων ετών, επιταχύνεται ο ρυθμός οργανωτικής αναδιάρθρωσης των χώρων εργασίας. Έτσι, οι εργαζόμενοι βρίσκονται πιο συχνά αντιμέτωποι με την απασχόληση σε επισφαλείς θέσεις ή με λιγότερες ευκαιρίες για εργασία και το φόβο απώλειας της, καθώς και με την οικονομική αστάθεια που επιφέρει η ανεργία- παράγοντες δηλαδή που επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική υγεία και ευεξία τους. Το εργασιακό άγχος αναγνωρίζεται πλέον ότι επηρεάζει όλους τους εργαζόμενους σε όλα τα επαγγέλματα και σε κάθε γωνιά του αναπτυσσόμενου και αναπτυγμένου κόσμου. Σε ένα τέτοιο περίπλοκο γενικότερο πλαίσιο, οι εργασιακοί χώροι αναγνωρίζονται ως πηγή των ψυχοκοινωνικών κινδύνων αλλά και ιδανικό πεδίο για την  αντιμετώπισή τους, με γνώμονα τη διαφύλαξη της υγείας και ευεξίας των εργαζόμενων μέσα από την εφαρμογή συλλογικών μέτρων.

Η έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) η οποία ανακοινώνεται κατά τον φετινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία έχει σκοπό, τόσο την παρουσίαση των τάσεων που επικρατούν σε χώρες του αναπτυσσόμενου και του αναπτυγμένου κόσμου αναφορικά με το εργασιακό άγχος, όσο και την ευαισθητοποίηση σχετικά με την έκταση του προβλήματος αυτού σε ένα νέο παγκοσμιοποιημένο εργασιακό πλαίσιο. Έτσι, η έκθεση παρέχει μία περίληψη του επιπολασμού και των επιδράσεων του εργασιακού άγχους μεταξύ εργαζόμενων  διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών και εξετάζει την νομοθεσία, τις πολιτικές και τις παρεμβάσεις για τη διαχείριση του προβλήματος σε διεθνές, περιφερειακό, εθνικό επίπεδο και στο πεδίο της εργασίας. Μέσα από μία μελέτη Delphi αναγνωρίζονται επιπλέον και εκτιμώνται πιθανά μελλοντικά σενάρια του προβλήματος και παράγοντες που θα επιδράσουν σε αυτό. Τα αποτελέσματα της μελέτης επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σχεδιασμό και την ανάληψη δράσεων από άλλους οργανισμούς ή φορείς.

Το δικαίωμα των ανθρώπων στο υψηλότερο επίπεδο υγείας και ευεξίας αποτελεί θεμελιώδη αρχή του σύγχρονου κόσμου. Χωρίς υγιείς χώρους εργασίας

• τα άτομα στερούνται ατομικής ευεξίας και δυσκολεύονται να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
• δεν χτίζονται ασφαλείς βάσεις για παραγωγική εργασία και κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη.

Αντίστροφα, η επιβαρυμένη ψυχική υγεία επηρεάζει την εργασιακή ζωή  επιδρώντας αρνητικά

•  στις προοπτικές και τις απολαβές της εργασίας,
• στα εισοδήματα των οικογενειών και την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων, προκαλώντας άμεσα και έμμεσα κόστη για την οικονομία.

 

Σε μία εποχή αλλαγών στον εργασιακό βίο επιβάλλεται η επιτυχής διαχείριση των ψυχοκοινωνικών κινδύνων στην εργασία για την προστασία της υγείας και ευεξίας των εργαζόμενων και για την ενίσχυση της παραγωγικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι απαραίτητο η επαγγελματική υγεία να «στοχεύει στην διαφύλαξη και την προαγωγή του υψηλότερου επιπέδου σωματικής και ψυχικής υγείας και κοινωνικής ευεξίας».

Η μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα της στον σύνδεσμο  http://www.ilo.org/safework/events/safeday/lang--en/index.htm  στην Αγγλική γλώσσα.

 

 

http://www.ypakp.gr/

 

 

http://www.efet.gr/portal/page/portal/efetnew/news/view_new?par_newID=1544

 

Αθήνα 01 Απριλίου 2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ποιοι οι κίνδυνοι για τη χώρα μας από τα παραποιημένα τρόφιμα της

επιχείρησης της INTERPOL-EUROPOL

Τα νοθευμένα και υποβαθμισμένα τρόφιμα ενδέχεται να αποτελέσουν απειλή για την

υγεία των καταναλωτών και να αποδειχθούν κερδοφόρα για το οργανωμένο έγκλημα,

βλάπτοντας την οικονομία. Με βάση αυτή την παραδοχή η Interpol και η Europol

ξεκίνησαν μία κοινή επιχείρηση (OPSON) με στόχο την εξιχνίαση των δικτύων και του

οργανωμένου εγκλήματος πίσω από το παράνομο εμπόριο νοθευμένων και

υποβαθμισμένων τροφίμων/ποτών. Η επιχείρηση OPSON έχει τρεις βασικούς

στόχους:

• Την αύξηση της ευαισθητοποίησης όσον αφορά στους κινδύνους που

προέρχονται από νοθευμένα ή υποβαθμισμένα τρόφιμα

• Τη δημιουργία συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να προωθηθεί μία

συνεκτική απάντηση σε αυτού του είδους τα εγκλήματα

• Την προστασία των καταναλωτών μέσω της κατάσχεσης και καταστροφής των

υποβαθμισμένων/νοθευμένων τροφίμων και εντοπισμού των δραστών.

Προκειμένου να είναι αποτελεσματική η δράση εναντίον του φαινομένου σε αυτό το

πρόγραμμα συμμετέχουν η αστυνομία, τα τελωνεία, οι εθνικοί ρυθμιστικοί φορείς για

τα τρόφιμα και συνεργάτες από τον ιδιωτικό τομέα. Η επιχείρηση που

πραγματοποιείται σε ετήσια βάση περιλαμβάνει τρεις φάσεις:

Την πρώτη φάση, της προπαρασκευής, όπου κάθε συμμετέχουσα χώρα αποφασίζει

ποια υπόθεση θα εντάξει στο συγκεκριμένο πρόγραμμα και καθορίζει με λεπτομέρεια

το πλάνο δράσης της .

Την επιχειρησιακή φάση όπου κάθε χώρα ανεξάρτητα και αυτόνομα αποφασίζει το

είδος των ελέγχων που θα διενεργήσει. Ο ρόλος των Interpol και Europol

περιλαμβάνει τη διασταύρωση των στοιχείων με τις βάσεις δεδομένων τους και το

συντονισμό της διάθεσης των πληροφοριών προκειμένου να υποστηριχτούν οι

τρέχουσες δράσεις. Κατά τη διάρκεια της επιχειρησιακής φάσης ακολουθούνται οι

διαδικασίες και λαμβάνονται τα μέτρα που προβλέπονται από την εθνική και

ενωσιακή νομοθεσία.

Στην μετα επιχειρησιακή φάση τα συμμετέχοντα κράτη μαζεύουν και στέλνουν τα

αποτελέσματα των ερευνών τους στη Interpol και Europol και οι δύο οργανισμοί

αναλύουν τα δεδομένα για να εκτιμήσουν τον κίνδυνο να αναγνωρίσουν τις καλύτερες

πρακτικές και τα σημεία που χρίζουν βελτίωσης. Όλα αυτά αποτυπώνονται στην

ετήσια έκθεση του προγράμματος.

Σε αυτό το πλαίσιο η Europol στις 30.03.2016 στην ιστοσελίδα της εξέδωσε δελτίο

τύπου κάνοντας τον απολογισμό του προγράμματος OPSON V

(https://www.europol.europa.eu/content/largest-ever-seizures-fake-food-and-drinkinterpol-

europol-operation).

 

Όσον αφορά στην Ελλάδα ο συντονισμός του OPSON είναι αρμοδιότητα του

Υπουργείου Οικονομικών, οι υπηρεσίες του οποίου σε συνεργασία με τις αρμόδιες

αρχές για τον έλεγχο των τροφίμων οργανώνουν και εκτελούν τους απαιτούμενους

ελέγχους ακολουθώντας τις καθορισμένες σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο

διαδικασίες.

Τα αναφερόμενα στον παραπάνω απολογισμό του προγράμματος OPSON V

ευρήματα σχετικά με τα τρόφιμα δεν αποτελούν κίνδυνο για την χώρα μας όχι μόνο

γιατί πρόκειται για μικρές ποσότητες που κατασχέθηκαν στο στάδιο της εισαγωγής

τους σε κάθε χώρα αλλά και γιατί δεν διακινούνται στην χώρα μας τέτοια τρόφιμα.

Ο ΕΦΕΤ και οι άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου έχουν αναπτύξει ένα δίκτυο

ελεγκτικών μηχανισμών σε όλα τα στάδια της παραγωγής και διάθεσης των τροφίμων

αλλά και κατά την εισαγωγή τους, ακριβώς για να προστατεύσουν την υγεία και

ασφάλεια του καταναλωτή.

Σε κάθε περίπτωση διαπίστωσης κάποιου κινδύνου σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ

λαμβάνονται τα απαιτούμενα μέτρα δέσμευσης του τροφίμου και περιορισμού της

διάθεσής του ενεργοποιώντας το Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης για τα Τρόφιμα

και τις Ζωοτροφές και ενημερώνεται άμεσα το καταναλωτικό κοινό.

 

 

 

Αθήνα 31 Μαρτίου 2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ενημέρωση σχετικά με ανάκληση σταφίδων

Ο ΕΦΕΤ, μέσω του Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης για τα Τρόφιμα και τις Ζωοτροφές(RASFF) ενημερώθηκε για τη διακίνηση σταφίδων στις οποίες διαπιστώθηκε η

παρουσία ωχρατοξίνης Α σε ποσότητα που υπερβαίνει τα νομοθετημένα όρια.

Πρόκειται για το προϊόν με εμπορική ονομασία “Belbake Sultans Σταφίδα Σουλτανίνα” σε

συσκευασία των 250g, με ημερομηνία λήξης07/11/2016 και αριθμό παρτίδας Lot

450020329-14-1182. Το προϊόν είναι Τουρκικής προέλευσης παρασκευάστηκε από την

εταιρεία Heinrich Bruning GmbH και διακινήθηκε στην Ελλάδα από την επιχείρηση LIDL

HELLAS & Σια Ο.Ε..

Η επιχείρηση έχει ήδη ξεκινήσει την ανάκληση / απόσυρση της ανωτέρω παρτίδας του εν

λόγω προϊόντος ενώ από πλευράς ΕΦΕΤ βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί έλεγχοι.

Ο ΕΦΕΤ καλεί τους καταναλωτές που έχουν στην κατοχή τους την ανωτέρω παρτίδα του

εν λόγω προϊόντος(κάτωθι φωτογραφία), να μην το καταναλώσουν.

http://portal.efet.gr/portal/page/portal/efetnew/news/view_new?par_newID=1542

Απόφαση-βόμβα: Οι εργαζόμενοι θα αποζημιώνουν τους εργοδότες για εργατικά ατυχήματα

Αλλάζει άρδην ο χάρτης των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, με δύο αποφάσεις-βόμβα του Αρείου Πάγου που ανατρέπουν πολλά από τα έως σήμερα νομικά κεκτημένα των ιδιωτικών υπαλλήλων. Πλέον η ζυγαριά της Δικαιοσύνης γέρνει επικίνδυνα κατά των εργαζομένων, καθώς η σχετική νομολογία των δικαστηρίων που μέχρι τώρα τους προστάτευε σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, σκληραίνει επικίνδυνα με τη βούλα του Αρείου Πάγου. Και αυτό γιατί για πρώτη φορά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζομένους τους για ζημιές που μπορεί να λάβουν χώρα εν ώρα εργασίας. Παράλληλα, με άλλη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίζεται υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε εργαζόμενο ο οποίος έχασε τη ζωή του και πάλι εν ώρα εργασίας, για τον θάνατό του! Οι δύο αποφάσεις προκαλούν ήδη τον σφοδρό αντίλογο καταξιωμένων νομικών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους τις χαρακτηρίζουν βαθιά αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντίθετες με το αίσθημα δικαίου. Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο αφορά σε ατύχημα που είχε λάβει χώρα στην Ιταλία το καλοκαίρι του 2011 όταν οδηγός μεγάλης νταλίκας που μετέφερε (σε ψυγείο) γαλακτοκομικά προϊόντα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του και να προσκρούσει στο στηθαίο ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου. Το όχημα, ιδιοκτησίας ελληνικής εταιρείας, κινούνταν με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων την ώρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνιας - Ανγκόνας. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το φλεγόμενο όχημα και να σωθεί. Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια αλλά και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθετώντας πλήρως τη σχετική απόφαση που είχε λάβει προηγουμένως το Εφετείο, έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια ως όφειλε και γι’ αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή την καταστροφή του οχήματος αλλά και του εμπορεύματος. Το ποσοστό δε συνυπαιτιότητάς του στο ατύχημα είναι 99% και ως εκ τούτου ο εργοδότης μπορεί να αξιώσει αποζημίωση από τον υπάλληλό του. Ο Αρειος Πάγος και συγκεκριμένα το Β2 Τμήμα του που εξέδωσε την απόφαση στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες...». Η μειοψηφία Κατά πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του οδηγού ότι ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη και ότι η ζημιά πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη του και όχι τον ίδιο «ως εμπίπτουσα στη σφαίρα του επιχειρηματικού κινδύνου». Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του. Αντίθετα, ένα μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε εξέφρασε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζομένου σε εργατικό ατύχημα με το εξής σκεπτικό: «Ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου. Ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες». Συνυπαίτιος για τον θάνατό του! Η δεύτερη υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, καθώς εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, οδηγός βυτιοφόρου. Το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα ενώ ο 41χρονος οδηγός εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής μεταφέροντας γάλα. Το όχημά του εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό με αποτέλεσμα ο οδηγός του, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, να βρει ακαριαία τραγικό θάνατο αφού το τεράστιο όχημα τον καταπλάκωσε. Οι γονείς του 41χρονου και τα αδέλφια του προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του γιου και αδελφού τους οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη. Και αυτό διότι, όπως υποστήριξαν στο δικαστήριο, η εργοδότρια εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια πέραν του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, επί οκτώ ώρες κάθε ημέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργάζονταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα. Από την πλευρά τoυς οι νομικοί παραστάτες της εργοδότριας εταιρείας προέβαλλαν στο δικαστήριο ως βασικό επιχείρημα ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το δυστύχημα έφερε και ο 41χρονος οδηγός, καθώς, όπως υποστήριξαν, κατά το μοιραίο δρομολόγιο δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, κάτι που ενδεχομένως και να του έσωζε τη ζωή. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με τον ισχυρισμό που προέβαλε η εργοδότρια εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% στην πρόσκληση του δυστυχήματος και η τυχόν αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς του θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάφεια με το γεγονός αυτό. Εξετάζοντας τα στοιχεία του φακέλου της τραγικής αυτής υπόθεσης -ανάμεσά τους και εξετάσεις που δεν ανίχνευσαν στο αίμα του θανόντος οινόπνευμα ή άλλες ουσίες- οι εφέτες έκαναν εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας του 41χρονου. Αφενός έκριναν ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το τραγικό δυστύχημα (συνυπαιτιότητα) επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου εργασίας και αφετέρου απεφάνθησαν ότι υπάρχει και ευθύνη σε ποσοστό 40% του άτυχου 41χρονου. Και αυτό επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας όπως ήταν υποχρέωσή του, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στον θάνατό του! Ετσι, με βάση την απόφαση του Εφετείου η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι συγγενείς του άτυχου οδηγού κατά 60% και μέχρι εκεί οφείλουν να αποζημιώσουν την οικογένειά του. Καμία ευθύνη, ήταν ξεκούραστος Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου, ο οποίος ανέτρεψε άρδην την εφετειακή απόφαση, εντοπίζοντας κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της. Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του». Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση -«δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος! Με το σκεπτικό αυτό ο Αρειος Πάγος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο και παράλληλα οι συγγενείς του άτυχου άνδρα έχασαν κάθε ελπίδα να δικαιωθούν σε αστικό επίπεδο για την απώλεια που βιώνουν.